Stabburet vårt.

Stabburet vårt.

fredag 7. november 2008

Eg såg...

Eg har eingong hørt - Du skal sjå det store i det små ...

Eg øver meg på det nå !
Når eg går aleine - prøver eg å sjå alt

Og alt er jo som eit under

Eg såg mennesker;

Unger - små og større , dei ler, og gråter i neste sekund.
For så å bli trøsta av mor eller far,
Ler igjen og springer videre..
Eg såg vaksne, travle mennesker
med raske steg og bestemte blikk- haste videre mot - hva da ?
Gamle mennesker med meir langsomme steg
To som stør hinannen over vegen
Eit klapp på kinnet - eit smil ...

Eg gjekk i skogen ned mot stranda,
Og eg såg -
Blomar, busker og trær
Unge og gamle
Eg såg ei lita plante - eføy -
Som grodde på bakken og voks oppetter store trær,
feste rota si i barken, og levde av den same næringa som treet skulle ha ..

Eg sette meg på ein stein
og eg såg ...

Bølgene kom mot stranda og blei knust -
Til kvitt skum -
Eg såg utover, på eit mørkeblått hav ..


Videre utover,
til eit sølvskimrande hav,der sola nådde ned gjennom gliper i skydekket
Og eg såg - at jorda var rund,

Og eg høyrde bruset - fra vinden
Og bølgene - som brast til kvitt skum ved beina mine ...

Alt dette såg EG, eit lite fjellmenneskje,
Mens eg vandra på stranda utafor Rønne !!




Ingen kommentarer: